Brief aan het jaar 2020
2020 was een bewogen jaar. Een jaar dat we officieel mogen categoriseren als een pandemie-jaar. Dit is mijn open brief aan het jaar 2020.
Mijn brief aan het jaar 2020
Beste 2020,
Net als enkele van jouw voorgangers mogen we jou een pandemie-jaar noemen. Daarbij denk ik aan de pestuitbraak tussen 1347 en 1352, aan de 7 cholera-pandemieën in de 19de eeuw, de Spaanse griep tussen 1918 en 1919, de Aziatische griep in 1957 en 1958, de Hong-Konggriep in 1968 en 1969 en laat ons de recente SARS-pandemie ook niet vergeten in 2003.
Je zal de geschiedenis ingaan als het jaar van de Covid-pandemie. Je werd een jaar waarin we moesten schakelen om bij te blijven. Je werd een katalysator voor nieuwe denkwijzen en stromingen, fake news en opportuniteiten.
12 maart kondigde de regering Wilmes een 1ste lockdown aan. Later zou blijken een ondankbare taak. In heel België moesten Horecazaken verplicht de deuren sluiten en mochten nog enkel essentiële voedingswinkels openblijven. Er werd massaal toiletpapier ingeslagen uit angst voor…? Tussen de lijnen door namen we de lockdown heel sportief op en was er een ongeëvenaard “tous ensemble” gevoel, niet wetende dat dit slechts de eerste van een reeks lockdowns zou worden.
We applaudisseerden elke avond om 20:00, uit dankbaarheid voor diegenen die onze gevallen medemens weer op de been brachten. Dankzij de vroege lente en de prachtige zomer, beleefden we veel straatemoties bij wijn en pint. We waren bezorgd om onze ouders en grootouders te infecteren en dus voerden we een 1,5 meter regel in. Al snel doken er complottheorieën en radicaal-populistische ideologieën op tussen de Facebook-streams en Twitter-tweets door. Het dagelijkse geklap voor onze zorghelden nam stilletjes aan af.
Beste 2020, al jouw broers en zussen die jou al zijn voorafgegaan, zijn allemaal wel significant of bewogen, en de één al meer dan de andere. Maar ergens, in de korte geschiedenis van de mensheid, dat maar een fractie is sinds het ontstaan van de wereld, voelt deze periode aan als een periode van grote ontevredenheid, dualiteit en vervreemding… of is het altijd al zo geweest onder de mensen?
Zochten de leenheren en graven van Vlaanderen naar oplossingen toen de pest meermaals uitbrak tijdens de Middeleeuwen? Het was algemeen geweten dat de pest een straf van God was, maar werden de mensen toen aan hun lot overgelaten? Hoe namen de officiële instanties en elite het op toen de Cholera 7 maal uitbraak in het 19de -eeuwse Vlaanderen? Zorgden ze voor hun landgenoten zoals ze nu doen, of lieten ze de mensen aan hun lot over?
Ik was angstig toen er voor het eerst gesproken werd over het virus dat op een mum van tijd de wereld zou inpalmen. Het zou onze gezondheid alsook de economie van de hele wereldbevolking in een wurggreep houden. Door het snelle optreden van de vele westerse overheden in Europa, werd mijn angstgevoel geruild voor een gevoel van dankbaarheid.
Ik ben dankbaar dat ik hier en nu mag leven. Dankbaar ondanks de alom heersende droefgeestigheid die gevoed wordt door de populisten, dat er mensen zijn die hun kennis en technologie gebruiken om ons te redden uit deze hachelijke situatie. Dankbaar dat de overheden kosten noch moeite besparen om de bevolking te blijven steunen.
Ik mag concluderen dat mijn meest gebruikte woord dit jaar “dankbaarheid” is.
Ik ben dankbaar voor de maatschappij waarin ik leef,
dankbaar voor ons sociaal, ondersteunend systeem,
dankbaar dat ik zulke goede vrienden en familie heb,
dankbaar dat ik mijn gezin mee kan onderhouden,
dankbaar dat mijn naasten en ikzelf niet ziek zijn geworden,
dankbaar voor de mensen die zich de klok rond inzetten om onze levenswijze te beschermen.
Jij kan er niets aan doen, 2020. Je bent een getal en je zal opgevolgd worden, of je het nu wilt of niet. Net zoals wij, ben jij ook vergankelijk. Laat ons dan de laatste dagen dat je er nog bent, er samen het beste van maken. Laat ons de laatste rechte lijn ingaan en met positief geheven stem jouw jaar afsluiten. Ik ben alvast benieuwd wat jouw opvolger te bieden heeft.
Bedankt voor de wijze lessen die je mij onbewust hebt bijgebracht en ik wens jou een fijn eindejaar toe.
Vaarwel,
Vincent
Wat vond jij van 2020? Deel zeker jouw mening met ons onderaan de pagina.
Mooi verwoord uw nieuwjaarsbrief! Dankbaarheid is inderdaad het woord. Fijn eindejaar voor u en uw familie.
Een opmerking die ik veel gehoord heb de laatste maanden. Bedankt voor jouw reactie en m'n allerbeste wensen voor het nieuwe jaar.
Vincent,
Het is een bewogen jaar geworden, met een groot deel die zich aan de regels hielden
Maar toch ook een deel onbenullen waar ik mij nog steeds mateloos aan erger